*

Ηταν λίγο πριν τις 8 το βράδυ, όταν και από τις δυο πλευρές της Πατησίων, από τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, την πλατεία Βικτωρίας, από κάθε δρόμο και στενό περιμετρικά του Πεδίου του Αρεως, άρχισε μια αδιάκοπη ροή κόσμου προς τον κυρίως χώρο της συγκέντρωσης, που γέμισε ασφυκτικά από νέους και μεγαλύτερους, εργάτες του χεριού και του πνεύματος, γυναίκες και άντρες. Κι άλλοι. Διαρκώς όλο και περισσότεροι. Για να επιβεβαιωθεί στην πράξη το μήνυμα που έφτανε μέρες τώρα από τους τόπους δουλειάς, τις συνοικίες, τα σχολεία και τις σχολές πως αυτή θα ήταν μια πραγματικά μεγάλη συγκέντρωση. Μια διαδήλωση ενάντια στην ΕΕ της εκμετάλλευσης και των πολέμων, ενάντια στα κόμματα που την στηρίζουν και υλοποιούν την πολιτική της. Μια διαδήλωση - θέση υπέρ του ΚΚΕ.

Τραγούδια του αγώνα «υποδέχονται» τους διαδηλωτές. «Η πίκρα και η οργή μέσα τους πληγή, μα στα μάτια τους φως». Φως αρκετό να ακτινοβολήσει το Πεδίον του Αρεως. «Οταν σφίγγουν τα χέρια, ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο». Κι όταν υψώνονταν σφιγμένες γροθιές, όλοι ήταν βέβαιοι για τη μέρα που ο ήλιος θα ανατείλει για τους ανθρώπους του μόχθου. «Κόκκινη πόλη μέσ' στ' αγιάζι». Και τα λάβαρα, άλικα, περήφανα, να ανεμίζουν στο αεράκι που έφερε μαζί της η καλοκαιρινή μπόρα. Τα λάβαρα που κρατούσαν ψηλά τα παιδιά της ΚΝΕ, καθώς έμπαιναν πρώτα στο χώρο της συγκέντρωσης, καταχειροκροτούμενα και υπό τις επευφημίες ασπρομάλληδων συντρόφων που είχαν από νωρίς πάρει θέση στο χώρο, με το καλωσόρισμα του τραγουδιού «αυτά τα πρόσωπα δεν βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο», να «ηλεκτρίζουν» το χώρο με το φορτίο της ζωτικότητάς τους, της ορμής τους, της φρεσκάδας τους.

Σταδιακά, όλες οι προσυγκεντρώσεις κατέφτασαν και κατέλαβαν το χώρο, σε πυκνή διάταξη, συγκροτημένα, όπως σε κάθε διαδήλωση. Τα συνθήματα άρχισαν να πυκνώνουν, ώσπου έφτασαν να πέφτουν βροχή: «Ισχυρό ΚΚΕ - Αντεπίθεση λαέ». Σε ένα διαρκή διάλογο με τους ομιλητές.

Να μιλά η συντρόφισσα μετανάστρια, νεολαίισσα, φέρνοντας το χαιρετισμό των Ελλήνων μεταναστών από χώρες της ΕΕ και απευθυνόμενη στην ανυπότακτη νεολαία για συστράτευση με το λαό, και να παίρνει την απάντηση: «Αγώνας - Ρήξη - Ανατροπή, η Ιστορία γράφεται με Ανυπακοή». Να μιλά η συντρόφισσα από το Πορτογάλλικο Κομμουνιστικό Κόμμα για την πατρίδα της, το λαό της, την πάλη του και να τη βεβαιώνουν: «Αλληλεγγύη στην πάλη των λαών - Κάτω η νέα τάξη των ιμπεριαλιστών»! Να μιλά ο επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου για τις ευθύνες των κομμάτων του ευρωμονόδρομου και οι συγκεντρωμένοι να μην ξεχνούν, να υπενθυμίζουν: «ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - Συνασπισμός, Ψηφίσανε το Μάαστριχτ, πληρώνει ο λαός». Να μιλά η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ για την επίθεση στο Κόμμα, που στοχεύει να «ανακόψει τη δυναμική του ΚΚΕ, να κρατήσουν εγκλωβισμένο το λαό στα δικά τους ψέματα και κυρίως στα κλουβιά της μοιρολατρίας» και οι συγκεντρωμένοι να υπενθυμίζουν την πραγματικότητα που ο λαός γνωρίζει: «Εννιά δεκαετίες αγώνας και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία». Να μιλά για την ΕΕ, τα έργα και τις ημέρες της σε βάρος λαών και κρατών και από κάτω να δονείται ο τόπος: «Ενωση και ΝΑΤΟ, πολέμου συνδικάτο». Μαζί με την Αλ. Παπαρήγα, όταν καλούσε τους ανθρώπους του μόχθου «αυτή τη φορά να κάνετε το βήμα», όλοι οι συγκεντρωμένοι με μια φωνή να απευθύνονται στους χιλιάδες άλλους, φίλους, ανθρώπους που οργίζονται, προβληματίζονται, που προσεγγίζουν την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, όλους εκείνους που αναζητούν διέξοδο, να τους απευθύνονται με τα συνθήματα: «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη, όχι τα κέρδη του κεφαλαιοκράτη». Νόμος είναι το δικό σου δίκιο. Και «Εμπρός λαέ μη σκύβεις το κεφάλι, με το ΚΚΕ αντίσταση και πάλη». Μην ανέχεσαι να σε φοβίζουν. Φόβισέ τους εσύ. Και με την ψήφο σου την Κυριακή. Στο ΚΚΕ, εκεί που πράγματι θα πιάσει τόπο.

Διαδήλωση ναι. Μεγάλη. Απόδειξη ότι ο λαός σηκώνει το μπόι του. Δεν τους φοβάται, τους φοβίζει.

Αλλά και ανανέωση της κοινής μας δέσμευσης και απόφασης, να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό σ' αυτήν και σε όλες τις μάχες που έρχονται.

Στιγμιότυπο μιας πορείας σε «ένα δρόμο που χάνεται στο φως». Συνεχίζουμε. Τώρα, σήμερα, αύριο. Κάθε μέρα. Για ισχυρό ΚΚΕ. Για τη λαϊκή αντεπίθεση.